De geschiedenis van de paella begint in Valencia, waar de roots van Elena liggen. La Fallera is dan ook een eerbetoon aan onder andere haar grootvader, Antonio Gomez, die de paella Valenciana tot een kunst had omgetoverd.
Antonio bereidde zijn paella op de authentieke Valenciaanse manier en hij nam daar zijn tijd voor. Als eerste stap zocht hij in ‘el campo’ dennenappels en takken, hij plukte daar ook wat verse rozemarijn en maakte met zijn vondst vuur. Hij omringde het geheel met stenen en daar kwam de grote paellapan op te staan. Die pan werd dan gevuld verse en pure ingrediënten, traag gegaard en vol smaak.

Antonio kreeg de paellarijst zelf als kind letterlijk met de paplepel ingegeven en het maken van de echte paella kende voor hem geen geheimen meer. Met zijn bereiding won hij op grote paellawedstrijden tijdens het traditionele volksfeest 'Las Fallas', de prijs van beste paella. Zijn passie, kennis en liefde voor dit
rijstgerecht gaf hij door aan zijn kleindochter, Elena. En zij deelt dit dan weer graag met jullie! Paella ‘como el Yayo’, op grootvaders wijze.

Het zit hem in de rijst, zeggen ze in Spanje! De kunst is dan ook om de paellarijst zo ver te laten garen tot het net niet aangebrand is. Een moeilijk evenwicht! Hoewel, in Spanje zouden ze bijna vechten voor dat laagje licht aangebrande of licht geroosterde rijst in het midden van de paella, ook gekend als ‘Socarrat’. Dat is volgens vele net het lekkerste deeltje van je paella. De intense smaak en licht knapperige textuur worden erg geapprecieerd.

De typische traditionele bereiding van de paella op een groot vuur zal je in Spanje ‘en el campo’ bij de oudere generatie zeker nog wel terugvinden. De gezelligheid die je deelt met iedereen, de geur van dennenappels en rozemarijn.. dat is nostalgie en het draagt allemaal bij aan de totaalervaring. Intens en smakelijk genieten.